Równoległe z rozwojem tych koncepcji rzucano hasła tworzenia w warunkach ustroju kapitalistycznego Stanów Zjednoczonych Europy i poddawano rewizji pojęcie suwerenności państw.

Tego rodzaju tezy wysuwa również teoretyk labourzystów — Harold Lasky. W pracy jego pt. „Réfactions on the révolution of our time“, a napisanej jeszcze w czasie wojny, kiedy hitlerowski kosmopolityzm spalał w krematoriach całe narady, ten apologeta drogi prowadzącej do „socjalizmu“ poprzez „ultraimperializm“ zalecał narodom wyrzec się „trucizny“ suwerenności, mrzonek o niepodległości, nie dających się pogodzić z rynkiem światowym i opartych na „przestarzałej zasadzie XIX wieku, stanowiącej przeszkodę dla zbudowania lepszego świata“.

Argumenty Lasky‘ego uczynili podstawą swego natarcia na suwerenność narodów Blum i Schumacher, którzy zaprzedają swoje ojczyzny w ramach planu Marshalla i innych planów Wall-Street w niewolę amerykańskiemu imperializmowi.

Podstawową tezą dzieła Leona Bluma „Les Problèmes de la paix“, rozwiniętą w szeregu artykułów w „Populaire“, jest twierdzenie, że dla zachowania pokoju narody winny zrezygnować z części swoich praw suwerennych. Mówi on oczywiście o pokoju, który jest jednak równoznaczny z panowaniem amerykańskich monopolistów. W innej swej pracy pt. „A l’échelle humaine“ Blum występuje jako rzecznik „demokracji socjalnej“, możliwej według niego do zrealizowania tylko w ramach „porządku światowego“, tworzonego przez Stany Zjednoczone Ameryki Północnej.

Uzasadniając swoją politykę kapitulacji Francji wobec USA w imię ratowania kapitalizmu francuskiego i zyskania sojusznika w walce z komunistami, Blum w artykule cynicznie zatytułowanym „O solidarności narodów“ pisał w „Populaire“ z 27.VII.1946 r., co następuje: „W przyszłości, która wydaje mi się niedaleka, Francja będzie zmuszona do częściowego zrzeczenia się swej suwerenności na korzyść międzynarodowej organizacji handlowej“. .Ale już następnego dnia w artykule, ogłoszonym w tym samym piśmie, będącym urzędowym organem francuskiej socjaldemokracji, Blum nie ograniczył się do stwierdzenia konieczności rezygnacji Francji z jej niezawisłości na rzecz Ameryki, ale nawoływał. do tego i inne narody.

„Dobrowolne zrzeczenie się suwerenności jest konieczne dla pokojowej odbudowy świata. Mam nadzieję, że nasz przykład podziała na innych. Francja dała go dla dobra trwałego pokoju, opartego na solidarności narodów.“

A więc rezygnacja z suwerenności w imię takiej solidarności narodów, która oznacza solidarność z imperialistycznymi czynnikami agresji w imię walki z komunizmem i ZSRR — oto główne tezy Bluma.

Jeszcze więcej światła na to urzędowe dziś kosmopolityczne stanowisko prawicy socjaldemokratycznej rzucają prace teoretyka reformistów francuskich Laurat. Wzywa on do upatrywania w amerykańskim imperializmie, „organizującym kapitalizm w skali światowej“, „dyscyplinującym rynek światowy“ i „koordynującym ekonomię światową“ — czynnika postępu, torującego drogę socjalizmowi… i dziś już według niego zawierającego elementy „antykapitalistyczne i transkapitalistyczne“.

Laurat dopatruje się anachronizmu w postulacie ochrony podważanych przez USA suwerennych atrybutów poszczególnych narodów. Uważa on, że w epoce istnienia rynku światowego zarówno kapitał jak i świat pracy nie mogą już zamykać się w narodowych- granicach. W imię ratowania władzy burżuazji, zagrożonej w każdym z poszczególnych państw kapitalistycznych, Laurat broni idei wszechświatowego państwa kapitalistycznego i nie ogranicza się tylko do nawoływania klasy robotniczej do solidarności z jej eksploatatorami, ale i nawołuje ją wręcz do podporządkowania się najsilniejszemu z ogniw kapitalistycznych, Ameryce. Stanowisko swoje uzasadnia interesami pokoju, który według niego nie da się utrwalić, o ile masy ludowe nie zgodzą się na koordynację produkcji w skali światowej, realizowaną w drodze ekspansji gospodarczej i politycznej USA. I dlatego też występuje w charakterze gorącego zwolennika „Zjednoczonej Europy“, jako wstępnej fazy. do imperium światowego, w którym hegemonia zostanie zapewniona USA.